เถ้ากระดูกเดินทางไกล (3)

โทนี่และลูกๆเค้าหลายปีที่แล้ว

เจอกันที่ Pottsville (เป็นเมืองเล็ก ๆ มีประชากร 6700 คน)
ในปีเดียวกันที่น้องชายเราเสียชีวิต
เค้าพาผมไปเล่นกอล์ฟ
'นักเล่นกอล์ฟบางคน มีโค้งสวิงสวยดี' น้องผมพูดใจลอยๆพร้อมสอนให้ผมจับไม้กอล์ฟ และวิธีการยืนที่ฝรั่งเรียกว่า address the ball
เค้าพูดถึงใครไม่รู้ เพราะผมตีลูกกอล์ฟไม่เป็น
สมัยเด็ก พ่อเคยพาเราไปตีกอล์ฟบ้างแต่ผมไม่มีใจอยากจะเล่น
แต่วันนั้น หลังจากน้องสอนให้ผมตีลูกกอล์ฟจนได้ (ตีไม่กี่เมตรหรอก แต่ดีกว่าตีแกว่งใส่อากาศเปล่าๆ)
เค้ารีบชมเรา
'ไมเคิลมีแววว่าจะเล่นเก่งนะ' เดวิดบอก
'Bullshit!' ผมตอบแก้เขินพร้อมหัวเราะ
สมัยเด็ก เราจะเล่นกอล์ฟกันแบบนี้ไม่ได้หรอก
เพราะเดวิดชอบแข่งกับผมทุกเรื่อง อะไรก็ต้องพิสูจน์ให้เห็นว่า เค้าเก่งกว่า จนเราไม่อยากเล่น
-
กลับไปพูดถึงสาเหตุที่น้องเราเสียชีวิต
ครอบครัวเราจะมองข้ามเมียเค้าไม่ได้
ในเดือนกรกฎาคม 2011 18 เดือนก่อนน้องจะเสีย
เดวิดบอกเมียว่า เค้าอยากอย่าร้างกัน และเป็นฝ่ายแรกที่ขอด้วย
หลังจากความสัมพันธ์เค้าสั่นคลอนมานานแล้ว
เมียโกรธเป็นฟืนเป็นไฟและแค้นใจสุดขีด เอาคืนโดยห้ามน้องเรากลับมาที่บ้านเค้าอีกด้วย
หนักสุดเค้าจำกัดเวลาที่เค้ายอมให้เดวิดไปเจอลูกๆ ลงไปถึงสองอาทิตย์ครั้ง
และหาโอกาสกลั่นแกล้งเค้า ขนาดร้องเรียนถึงคณะกรรมการใบอนุญาตทางการแพทย์ ของ Medical Council of NSW ในพฤศจิกายน 2011
โดยอ้างว่าน้องเป็นคนขี้เมา ไม่เหมาะที่จะเป็นหมอ
เค้าหวังว่าน้องจะถูกตัดสิทธิ์จากวิชาชีพเป็นหมอเลย
อีโทนี่รู้ดีว่าน้องชอบทำงานเยอะ เพื่อจะกลบความจำร้ายที่ อีครูนั้นฝากไว้
ถ้าทำงานไม่ได้ ชีวิตจะพัง
เห็นชัดเจนอยู่แล้วว่านางโทนี่หวังว่าจะบั่นทอนและปั่นป่วนจิตใจน้องชายเรา ทำชีวิตพังลงจนเค้าจะศูนย์เสียทุกอย่างไป
แต่เอาให้ถึงขั้นหนักหนาแค่ไหนกันแน่ จะมีแต่เจ้าตัวที่รู้ความจริง
เอาให้ถึงจนตายเลยมั้ย

มีต่อ

เถ้ากระดูกเดินทางไกล (2)

Pottsville Beach, Northern Rivers, ของรัฐ New South Wales 

ขอบอกแบคกราวน์ของครอบครัวเราก่อนสักนิดหนึ่ง
เราเป็นชาวออสเตรเลีย ย้ายบ้านไปอาศัยอยู่ที่นิวซีแลนด์ตอนผมอายุ 16 ปี
ผมเป็นลูกคนโต ดังเดิมเรามีพี่น้องกัน 4 คน เดวิดเกิดมาเป็นลูกคนที่ 2 เราอายุห่างกัน 2 ปี
ในครอบครัวเดวิดเป็นคนเดี่ยวที่ย้ายบ้านกลับไปที่ออสซี่หลังจากเรียนจบ
(น้องสาวเรา สองคน กับพ่อแม่ยังอยู่ที่นิวซีแลนด์ แต่คนละเมืองกัน)
หลังจากย้ายกลับไปที่โน่น น้องชายเราได้เจอกับผู้หญิงที่เรียนจบเป็นหมอเช่นกันและได้แต่งงานกันในที่สุด ผู้หญิงคนนี้ชื่อโทนี่นั้น
ซึ่งเป็นหมอที่ทำหน้าที่ให้ยาสลบ (วิสัญญีแพทย์)
ในปี 2006 เดวิดและโทนี่ได้ซื้อบ้านใน Pottsville, Northern Rivers ของรัฐ New South Wales แถบทางเหนือ
เป็นบ้านสวยหรูติดชายฝั่งทะเล มีหาดทรายขาวสะอาด
แล้วก็เริ่มสร้างครอบครัวน่ารักๆกัน
จนมีลูกด้วยกันสามคน ตอนน้องเราเสียลูกคนโตสุดของเค้าอายุแค่ 8 ขวบ เอง
-

ตอนที่เค้าเสีย น้องปักหลักอยู่ที่ออสเตรเลียนานแล้ว
ถึงจะอยู่คนละประเทศกับเรา แต่ผมชอบคิดเผลอในใจว่า
ในวัยชราเราจะแก่ลงไปด้วยกัน
หลังจากออกเกษียณ ผมจะจับไม้เท้าเดินกะโผลกกะเผลกไปหาเค้าที่บ้าน
เจอลูกของเค้า กินข้าวกัน หรือทำสวนหน้าบ้านกัน
เราจะดำเนินชีวิตจนสิ้นใจแบบมีความสุข
แต่เราจะทำไม่ได้แล้ว เพราะน้องชายเราเสียชีวิตไปก่อน
เดวิดเคยเป็นใครเหรอ
เค้าเป็นหมอ
เป็นมหาเศรษฐีด้วย (ชอบเล่นหุ้นตั้งแต่เด็ก ซื้อที่ดิน ซื้อบ้านลงทุนเป็นว่าเล่น)
อัธยาศัยเฟรนด์ลี่ มีเพื่อนเยอะ
เป็นพ่อที่ดีของลูก
และเล่นกีฬาเก่ง

มีต่อ

เถ้ากระดูกเดินทางไกล (1)

เถ้ากระดูกน้อง

ตื่นมาเมื่อวันก่อน เราเห็นน้องชายมองดูเราจากตรงมุมในห้องของเรา
น้องชาย ชื่อเดวิด เสียชีวิตไปแล้วแต่เรายังเก็บเถ้ากระดูกของเค้าอยู่กับเราด้วย
เถ้ากระดูกถูกบรรจุในกล่องลายกากบาทสีขาวดำ ที่วางไว้ในมุมสูงๆ ของในห้องนอนเรา
หลังตื่นนอนลืมตาขึ้นมา กล่องเดวิดเป็นสิ่งแรกที่เรามักจะพบเห็น
ผมรู้สึกสบายใจขึ้นพอรู้ว่า น้องยังเฝ้าดูผมอยู่
หยิบกล่องมาเขย่า ผมได้ยินเสียงแกร๊ก ๆ ข้างใน
เดวิดอยู่ไหน

น้องชาย

น้องเดวิดเสียชีวิต 10 ปี แล้ว

ในเดือนสิงหาคม 2012 อายุ แค่ 44 ปี เอง

สาเหตุที่ครอบครัวเรามักจะกล่าวถึงเป็นหลักคือ

อาการ PTSD post-traumatic stress and anxiety disorder

PTSD เป็น 'สภาวะป่วยทางจิตใจที่อาจจะเกิดเมื่อเผชิญกับเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจอย่างรุนแรง'

เนื่องจากสมัยเด็กเค้าตกเป็นเหยื่อถูกคุณครูล่วงละเมิดทางเพศเค้า

และใน 18 เดือนสุดท้ายของชีวิตก็ต้องรับมือกับเมียที่แค้นใจอีก หลังจากน้องเราบอกว่าอยากอย่ากัน

เหตุการณ์นี้ยิ่งร้ายเพิ่มทวีคูณและก็ทำร้ายจิตใจเค้าให้ชอกช้ำยิ่งขึ้น

ผู้ป่วย PTSD มักจะชอบทำร้ายกับตัวเองเพื่อจะแก้ไขความรู้สึกผิดและอับอายที่โดนล่วงละเมิดทางเพศ

โดยแสวงหาพฤติกรรมอันตราย เช่น ขับรถเร็ว กินข้าวน้อยไป กินเหล้าเยอะ เดวิดทำได้หมด ทั้งที่รู้ว่าเค้าเล่นเสี่ยงถึงชีวิต เค้ายังยอมใจทำ

คล้ายกับว่าเค้าท้าทายชะตากรรมว่า 'ถ้าอยากได้ชีวิตกู ก็เอามาดิ เราอาจจะยอมมึงก็ได้ ลองดู'

แน่นอนอาการนี้ต้องส่งกระทบต่อกับคู่รักและครอบครัวด้วย

จนเมียเค้า ชื่อโทนี รู้สึกเครียด

ตอนแรกอาจจะช่วยน้องเรารับมือกับปัญหานี้ดี

ฟื้นฟูสภาพจิตใจในภาวะวิกฤต ที่หนักหนาเป็นเบาได้

แต่ถ้าจะให้สู้กันเวลายืดยาวเกิน

เมียคงรับไม่ไหว

และน้องเรา เค้าทำร้ายกับชีวิตตัวเองเป็นเวลานานหลายปี

ในที่สุดสุขภาพร่างกายเริ่มจะเสื่อมลงอย่างเห็นได้ชัด

จนกระทั้งน้องเรา ซึ่งเป็นหมอ เจออาการติดเชื้อที่ปอดจากผู้ป่วยที่อยู่ภายใต้การดูแลของเค้า

เชื้อลุกลามขยายเป็นวงกว้าง อวัยวะของร่างกายเลิกทำงานตามลำดับจนน้องเสียชีวิตไปในที่สุด

มีต่อ