 |
| หาที่แจก: ข้าวของทุกอย่างในชีวิตน้องตั้งแต่เค้าออกจากบ้าน |
ทุกวันนี้สเตตัสแม่บอกว่า
‘ขอพบเจอแต่ความดี
ไม่มีทุกข์ ธีร์และบี
รักเรา..
ต้องรักลูกเราด้วย’
อ่านแปลกนิดหนึ่ง
เหมือนผู้หญิงคนนี้ต้องเตือนใจตัวเองไว้ว่า หน้าที่การเป็นแม่เป็นยังไง
คือรักลูกนั้นเอง แต่ไม่เป็นอะไรเนอะ อิอิ
คำลงท้าย (เขียน ณ. วันที่ 18 พฤศจิกายน 2019)
น้องกลับบ้านในช่วงกลางเดือนตุลาแล้วหลังจากรักษาตัวเสร็จ
เค้าดูแฮปปี้และแข็งแรงดี
โตขึ้นเป็นหนุ่มแล้วด้วยไม่ใช้วัยรุ่นเรียวยาวเก้งก้างอย่างเมื่อก่อน
ครั้งนี้แม่ไม่ได้ปล่อยให้ลูกเสียเวลาในซอยอีก
แต่รีบจัดงานให้เค้าทำ ที่โรงงานยาสูบ
ผมคุยกับน้องครั้งเดียว
แต่ไม่ได้ถามถึงประสบการณ์ที่โน่น
เพราะไม่อยากเสียเวลาพูดถึงอดีต
น้องให้ผมจัดเลี้ยงเหล้า
เหมือนที่เราเคยทำ ก่อนที่เค้าไปบำบัดตัว
แต่ผมปฏิเสธไป
'ชีวิตพวกเราเปลี่ยนไปแล้วนะธีร์
ผมเลิกกินเหล้า ไม่ค่อยไปหาใครๆในซอยด้วย พวกเราจะไม่รอนิ่งๅให้แกกลับบ้านหรอก ชีวิตต้องเดินหน้าไป’
ผมพูดจริง
ผมเลิกคบกับคนข้างในแล้ว ไม่เดินไปหาพวกวุฒิหรือต้นเป็นนาน
ก็เท่ากับว่า
ดราม่าของน้องจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมไปยุ่งกับเรื่องในซอย
น้องดูไม่ประทับใจเท่าไรกับคำปราศรัยผม
‘เอาค่อยเลี้ยงวันหน้าแล้วกัน’ พูดแล้วเค้าเดินออกไปหาเพื่อนวัยรุ่นที่โต๊ะแปด
แต่ธีร์ไม่ต้องไปเฮฮากับผมอีกหรอก
ทุกวันนี้เราเห็นน้องเล่นเฟซบ่อย
พยายามหาแฟนคบ
'กดไลค์ เป็นโสดนาน' เค้าเขียนแบบนี้เหมือนหนุ่มๆทั่วไปที่ยังไม่มีใครคบ
เราเห็นจากเฟซน้องด้วยว่า
เพื่อนเค้าแวะไปหาน้องที่ห้อง
หรือพาเค้าออกไปเที่ยวพับใกล้บ้านเลย
ส่วนแม่เค้าก็กลับไปเล่นเฟซหนักๆ
เหมือนเดิมคับ
-
สิ่งของที่ผมเคยซื้อให้น้อง ในช่วงชีวิตย่ำแย่เค้า ร่วมถึงเสื้อผ้า ร้องเท้าและของใช้ ทุกวันนี้วางทิ้งไปอยู่ใต้โต๊ะทำงานผม ยังเก็บไว้ในถุงเดิมๆ
ที่ผมหยิบเอาจากห้องวุฒิวันนั้น ผมเห็นถุงนี้ตลอดเพราะมันอยู่ข้างๆเท้า ผมเตะเขี่ยมันบ้าง
นึกถึงเจ้าของบ้าง
แต่เราหยิบถุงนี้ขึ้นไปมองดู
นานๆที ผมเคยถามน้องว่า
เค้าอยากได้ข้าวของนี้กลับคืนมั้ย แต่เค้าไม่เอา
คงไม่อยากนึกถึงอดีตน่าเจ็บใจมั้ง ออฟฟิซผมอยู่ใกล้วัดคลองเตยข้างใน สักวันผมจะเอาของเค้าไปแจกที่วัดดีกว่า เราเก็บของพวกนี้ไว้ไปให้รกตีนทำไม
ไม่มีประโยชน์ ใจจริงผมไม่อยากเห็นน้องใส่เสื้อผ้าพวกนี้อีก เห็นที่ไรผมจะนึกถึงช่วงเศร้าๆ
นั้นที่เค้าต้องสู้กับชีวิตคนเดียว
ผมอยากนึกภาพธีร์ตอนที่เค้าออกจาก
ร.พ. หรือ ราชบุรีนั้นมากกว่า เค้ามีโอกาสเริ่มต้นชีวิตใหม่
ผมหวังว่าเค้าจะถือโอกาสนี้กำมือให้แน่นๆ เลย เค้าต้องสร้างอนาคตที่ดีกว่านี้ให้ได้ เพราะเค้าโตแล้ว
จะไม่มีเวลาเหลือไปทำตัวเสียๆ อีก โชคดีนะ
 |
| น้องธีร์กับน้องชายพักอยู่ที่บ้าน |
คำลงท้ายต่อ
(เขียน ณ. วันที่ 21 กุมภา 2021)
เมื่อปีที่แล้วน้องไม่รอด ต้องกลับไปรับการบำบัดตัวอีกที เป็นรอบที่ สาม ภายใน สามปีเอง
เข้าโรงบาลเดือนพฤษภาคม ออกเดือนกันยายนช่วงปลายๆ ผมไม่รู้ว่าต้องกลับไปทำไม เพราะไม่ค่อยได้ติดต่อกันแล้ว แล้วจำไม่ได้ด้วย ว่าใครบอกให้รู้ แต่ดูจากเฟซแม่ทุกอย่างก็จมปลักเหมือนเดิม คือแม่ยังพูดในเชิงลบๆ 'ได้ลูกคนที่ดีคนหนึ่ง (ตัวเล็ก) ลูกคนที่เสียคนนึง (ไอ้ธีร์)'
ส่วนธีร์ ยังคิดเหมือนเดิมๆ เช่นกันว่า ชอบเป็นเด็กเกเรในซอย ทั้งๆที่พวกเพื่อนๆโตกันหมดแล้ว ไม่สนใจสร้างภาพไร้สาระแบบนี้
ในวันที่มกราคม 9 แม่ ซึ่งกลับไปทำอาหารขายที่บ้านเต็มที่แล้ว โพสต์ว่า
เสีย1 ดี1 ทดแทนให้กำลังใจกันไป
ทุกอย่างล้วนเป็นอดีต ถูกสร้างมาเพราะเวรกรามล้วนๆ ส่วนคนที่ยังอยู่ก็ขอขอบใจ ส่วนคนที่ไปก็ขอขอบคุณ โลกนี้ไม่มีอะไรเเน่นอน...
แต่ต่อจากนี้ไป เราขอ 9หน้าเรื่องทำมาค้าขาย อาชีพแม่ค้า ขยันๆยังไงก็ไม่อดตาย #เปิดล้านค่า
แล้วล่าสุดน้องเอง หลังจากเฟซเค้าเงียบเป็นหลายเดือน ในวันที่กุมภาพันธ์ 17 โพสต์รูปตัวเองที่บ้านไว้ พร้อมบอกว่า 'พักที่บ้านดีกว่า ข้างนอกตำรวจเยอะ' (ประมาณนี้ วันถัดไปก็ถูกลบทิ้งเรียบร้อย)
สุดยอด แม่กับลูกยังคิดคนละทางกัน
ผมไม่เจอแม่นานมากแล้ว
ได้เจอน้องแถวๆ 7-11 ของเรา สัก 2-3 ครั้ง ตั้งแต่เจ้าตัวออกจากโรงบาลครั้งล่าสุด
น้องทำงานเป็นวินมอร์ไซร์บ้าง เด็กปั๊มบ้าง แต่ไม่ชอบใจทั้งนั้น
เค้ามักจะขอตังค์นิดๆหน่อย ก่อนถามว่า 'ทำไมไม่ไปหาที่บ้าน'
เฟสนั้นผ่านไปแล้ว ผมไม่มีอารมณ์พูดคุย ไม่มีเวลาด้วย
