hospital visit (5, final)

เป็นเงินก้อนเล็กๆที่น้องจะเบิกได้ไปเรื่อยถ้าอยากซื้อของกินเล่น ตามกฏระเบียบผู้สมัครใจเข้ารับการบำบัดก็จะถือเงินไว้เองไม่ได้ เจ้าหน้าที่ต้องหักค่าใช้จ่ายออกจากยอดเงินที่เราฝากทิ้งไว้แทน ทำธุระฝากเงินเสร็จแล้ว เราพากันไปนั่งรอรถเมล์ที่ข้างหน้า รพ ต่อ  

ผมถือโอกาสนี้ไปหยิบจดหมายที่เขียนไว้ให้น้องเล่มหนึ่ง ไปส่งให้แม่อ่าน ที่จริงแล้วเราเขียนเล่มนี้ให้น้องเองแต่ตามกฏ ร พ เราส่งอะไรไปถึงมือน้องผู้รับการบำบัดตัวไม่ได้ ผมส่งให้แม่อ่านแทนให้เค้าออกความคิดเห็นบ้าง ใจความในเล่มดังกล่าวอยู่ข้างล่างครับ ผมอยากให้กำลังใจน้อง  แล้วก็เน้นประเด็นว่าหลังหายป่วยแล้ว เค้าต้องเตรียมตัวไปหางานทำ ผมเสริมใจความโดยแนะให้แม่คุยกับน้องต่อด้วย ว่าแม่น่าจะเสนอให้น้องรับหน้าที่เป็นหัวหน้าครอบครัวบ้าง ผมบอกว่า:

'ถ้าอยากให้เค้ารับผิดชอบตัวเองมากขึ้น เค้าต้องฝึกก่อน

แม่จะให้น้องไปซื้อของกินก็ได้ หรือไปจัดจ่ายพวกค่าไฟค่าน้ำของที่บ้าน

น้องจะรู้สึกเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น' 

แม่ดูแปลกใจนิดหนึ่งที่ผมแนะไปเชิงนี้ เหมือนแกไม่คิดว่าจะให้ลูกช่วยแบ่งรับภาระดูแลบ้าน อย่างที่ว่าไปแล้ว แกชอบคิดว่าน้องยังเป็นเด็กอยู่ คงช่วยคนอื่นไม่ได้เพราะยังไม่โตพอ

‘เดี๋ยวเราจะรอให้เค้าออกก่อน แม่จะค่อยลองคุยดู’ เค้ายิ้มและบอกอย่างนั้น

ร้าน 7-11 ปากซอยอมรอยู่ขวามือบน

หวัดดีธีร์

ผมอยากเขียนถึงธีร์วันนี้ เพราะเราไม่ได้เจอกันนาน
ขอบอกไว้ก่อนว่าผมประทับใจที่แกยอมเข้า ร พ ไปรักษาตัว

ในช่วงแรกแกอาจจะกลัวเพราะทุกอย่างจะดูแปลกๆ

แต่ไม่เป็นอะไร อีกไม่นานจะชินตาปรับตัวเข้าได้แล้ว  

ผมเล่าให้ฟังไปแล้ว ผมเคยรักษาโรคซึมเศร้าที่ ร พ ต่างประเทศเหมือนกัน

ผมต้องคุยกับหมอบ่อยว่าอาการเป็นยังไง

แต่ผมได้เจอเพื่อนใหม่ในพวกผู้ป่วยด้วย และเราเล่นเกมส์กันที่ ร พ ทุกวัน

เวลาผ่านไปเร็ว ผมรู้สึกแข็งแรงขึ้นไปเรื่อย

โดยรวมผมถือว่าการรักษาตัวนั้นเป็นประสบการณ์ที่ดี

คล้ายกับว่า ผมได้มีโอกาสเริ่มต้นตั้งตัวใหม่

กลับไปพูดถึงตัวแกเอง

พอกลับไปถึงบ้านได้แล้ว แกคงอยากทำงานใช่มั้ย

ก่อนที่ผมได้ไปรู้จักพี่วุฒิ ผมไปเที่ยวที่ร้านอาหารคาราโอเกะใกล้บ้านเราด้วย
ร้านอยู่ที่ซอยถนนจันทน์เก่า มุ่งออกจากเซเว่นไปสู่แยกทางซอยอมร-ถนนนางลิ้นจี่ 

วิ่งผ่านทางแยกนิดหนึ่งจะเจอร้านแล้ว
ผมไปเที่ยวสองสามที แล้วได้เจอหนุ่มเวียดนามคนหนึ่งที่ทำงานเป็นเด็กเสริฟ
ลูกค้าเอ็นดูเค้ามาก เค้าพูดไทยไม่เก่งแต่เอาใจใส่ลูกค้าดี
ธีร์สนใจทำงานร้านอาหารแบบนี้มั้ย
บางครั้งเราอาจจะพูดคุยกับลูกค้าไม่ถนัด แต่ไม่เป็นอะไร

ลูกค้าอาจจะยังชอบใจถ้าเราเอาใจใส่เค้าดี

ผมเจอลุงคนหนึ่งที่เป็นพนักงานในร้านด้วย 

พี่คนนี้ยืนหน้าร้านรับหน้าที่ดูแลเตาถ่านย่างไก่ 

แต่ไม่ค่อยได้พูดจากับใคร

สรุปแล้วร้านนี้มีคนงานหลากหลาย

มีตำแหน่งหลายรูปแบบด้วย

ถ้าแกสนใจจะไปสมัครงานแบบนี้ก็ได้นะ

แล้วแต่ชอบ

กลับไปที่ประเด็นเดิมๆ หน่อย
แกอาจจะรู้สึกกดดันที่ผู้ใหญ่เร่งให้ไปทำงานแล้วใช่มั้ย

อย่าพึ่งคิดอย่างนั้นหรอก

แกเองบอกว่าอยากทำงานแล้ว
พอเริ่มทำไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ไหวหรือทำไม่เป็นด้วย
เราต้องเรียนรู้วิธีการทำงานของเค้า ค่อยๆทำค่อยๆเป็นก็ดีแล้ว
ประสบการณ์นี้จะช่วยทำให้เราโตขึ้นอีกสเต็บหนึ่งเป็นหนุ่มแน่นอน
แต่แกต้องเตรียมตัวไว้ให้พร้อม

ลองเข้านอนไวๆ จะได้ตื่นเช้าบ้าง

แล้วขอลองถามแม่ดูซิว่า จะมีอะไรให้เราช่วยที่บ้านมั้ย
แม่อาจจะให้ลูกไปซื้อของหรือจ่ายค่าใช้จ่ายในบ้านก็ได้

ลองทำดู  แกอาจจะชอบ

ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป

แกจะเริ่มต้นเป็นคนใหม่ได้เหมือนกัน

บายๆก่อนนะ

ไมเคิล

now, see here