เต่า v คน

เต่า (file pic)

เคยเอาเต่าตัวที่อายุเยอะๆมาเปรียบเทียบเล่นกับมนุษย์คนแก่บ้างมั้ย

ทั้งสองชีวิตอาจจะผ่านเรื่องราวชีวิตมาได้มากมายเพราะต่างก็ถึงมีอายุยืนอยู่ได้
ถึง 100 ปีหรืออาจแก่กว่านั้นก็ว่าได้

แต่ถ้าเรายังเป็นเด็กนะ จุดนั้นที่เราจะแก่ลงได้ขนาดนี้ ยังดูอีกไกลแสนไกล

--

ย้อนเวลากลับ 25 ปี คร่าวๆ
ผมทำข่าวอยู่ที่รัฐสภาที่เวลลิงตัน
เป็นวัยที่ผมต้องทำความคุ้นเคยเจอคนในวงการงานที่มักจะแก่กว่าผม
เพราะผมยังเป็นเด็กอยู่ ประสบการณ์ยังน้อย
ออฟฟิศเราเป็นออฟฟิศเล็กๆ ตั้งไว้ใน press gallery ที่ตึก Bowen House
ใกล้รัฐสภานั้นเอง
Bowen House เต็มไปด้วยผู้บริหารรัฐ ข้าราชการสูงๆ โดยหลัก แต่ที่ชั้น 5
เค้าเปิดพื้นที่ให้ภาคสื่อมวลชนอย่างเรามาตั้งออฟฟิศย่อยๆไว้
เพื่อจะทำน่าที่เป็นหูเป็นตาแทน ปชช หรือเรียกว่า ฐานันดรที่สี่
เราคอยสังเกตดูว่า พวกนักการเมืองของประเทศเรา จะทำอะไรบ้างกับภาษีราษฎร

Bowen House (ซ้าย) Beehive (ขวา) credit: nzparliament

ตามรูปภาพแรก ใกล้กับรูปปั้น จะเจอตึกรูปแปลกๆที่เค้าเรียกว่า Beehive เป็นฐานพวกรัฐมนตรี รวมถึงนายกด้วย อยู่ที่ชั้น 9 ยอดสุดที่ดูเหมือนรังผึ้งนั้นเอง ถัดจากนั้นจะเจอตึก รัฐสภา อีกด้วย

เมื่อผมเริ่มทำงานที่เมือง Wellington นั้นตอนที่ผมอายุแค่ 26 ปี

เป็นนักข่าวที่เด็กที่สุดด้วยของ press gallery เลย

Aerial view: Bowen House, left, Beehive, parliament on right

(ผมย้ายมาที่ เมืองเวลลิงตันพร้อมกับแฟน จากเมืองไครสต์เชิร์ชเดิม
เพื่อบรรจุตำแหน่งว่างที่ออฟฟิศเรา
เราจะทำงานที่นี่เวลาทั้งหมด 5.5 ปี ก่อนย้ายกลับไปที่ไครสต์เชิร์ช
ในพฤษภาคม 1993 )
ตามต้นสังกัด เป็นพนักงานของ The Press ซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์ใหญ่ของเมือง ไครสต์เชิร์ช
ออฟฟิศย่อยของ The Press ที่ Bowen House นั้น
มีนักข่าวรวมถึงผม แค่สี่คนเอง

 รัฐสภาอยู่ในตึกเก่าๆที่คว้ามือ 

หนึ่งในนั้นคือ  นักข่าวผู้มีอาวุโสสูงสุดในแกลเลอรี่ แล้วก็ออฟฟิศเราด้วย
ชื่อ โอลิเวอร์ ที่มีอายุใกล้เกษียณแล้ว
เป็นนักข่าวประจำที่นี่ตั้ง 20 กว่าปี
ลุงโอลิเวอร์ มีชื่อเสียงโด่งดังในวงการนักข่าวสาขาการเมือง
เค้ารู้จัก ส.ส เยอะมาก
พวก ส.ส เดินมาแกลเลอรี่แล้วแวะมาหาโอลิเวอร์ทั้งวัน
พวก ส.ส เค้าไม่เคยมาหาผม เพราะผมยังเด็กเกิน ไม่มีใครรู้จักหรือสนใจเลย
มีวันหนึ่ง อดีตนายกรัฐมนตรี เดวิด ลองงี่ (David Lange) มาที่นี้ด้วย เค้าได้ไปรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่สมัยนั้น นายลองงี่เลิกเป็น ร.ม.ต ไปได้นานแล้ว

แต่กลับมาเป็น ส.ส ธรรมดา

David Lange

วันนั้นผมอยู่ที่ออฟฟิศคนเดียว
'โอลิเวอร์อยู่ไหม' เค้าถาม
'ไม่อยู่คับ มีอะไรจะฝากมั้ย' ผมตอบ
ที่จริงผมอยากบอก นาย เดวิด ลองงี่ นั้น
ว่าเค้าเป็นฮีโร่นักการเมืองคนหนึ่ง ของผมตั้งแต่สมัยเรียน
เพราะเค้าปฏิรูปเศรษฐกิจเก่ง
แต่ผมไม่กล้าพูดกับเค้า
ก็เพราะยังเป็นเด็กอายุน้อยนั้นเอง

--

ทุกวันนี้ผมคงจะสายไปแล้วที่จะไปพูดแบบนั้น เพราะนายลองงี่เสียชีวิตไปแล้วในปี 2005 ด้วยอายุแค่ 63ปี เอง

สว่น ลุงโอลิเวอร์ ได้ออกเกษียณไปแล้ว และทุกวันนี้เค้าคงจะยังอยู่บ้าน

ลุงโอลิเวอร์ ครองเป็นโสดนานแล้วแต่เคยแต่งงานกับเมียคนหนึ่ง และสร้างครอบครัวกันไป

มีลูกด้วยกันแต่ผมจำไม่ได้กี่คน

--

ตอนที่ผมย้ายกลับไปที่ Christchurch นั้น

ลุงโอลิเวอร์ ก็ออกเกษียณแล้ว

และเราไม่ได้เจอกันอีก 

ตามนิสัยคนแก่ ลุงชอบชอบเล่าเรื่องราวชีวิตเค้าให้รุ่นน้องๆอย่างผมฟัง

เค้าบอกว่า ที่บ้านเค้าเลี้ยงเต่าตัวหนึ่งที่สืบทอดมาจากยายเค้าตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งที่ 1 โน่นเลย
ซึ่งน่าเหลือเชื่อมากเจ้าเต่าตัวนี้เกิดมาในช่วงต้นๆของศตวรรษที่ 20

แต่ยังสามารถมีชีวิตได้อยู่เลยเป็นอีกหลายปี

Oliver Riddell อายุ 3 ขวบเล่นกับเต่าชื่อ Peter ปี 2487

ตามคำเล่าขานของลุงโอลิเวอร์ เค้าชอบปล่อยเจ้าเต่าไปเดินเล่นที่ลานหญ้าหน้าบ้าน
ถ้าเรียกคนมาตัดหญ้าให้ เค้าไม่ต้องหาเก็บเจ้าเต่าที่ปกติชอบทำตัวเงียบๆ ตัวนี้ก่อนหรอก

ปล่อยเค้าทิ้งแแบนี้เลยก็ไม่เป็นอะไร
เจ้าตัวเต่านี้อาจจะโดนเครื่องตัดหญ้ามาเฉียดบ้างก็จริง
แต่มันก็สามารถเอาชีวิตรอดไปได้ทุกที เพราะกระดองมันแข็ง
แค่แค่พลิกตัวลงกลับไป แล้วก็นอนต่อไปอย่างนี้ 

เป็นชีวิตเงียบๆของเต่า ไม่ต้องวุ่นวายอะไรกับใคร

ไม่เหมือนชีวิตมนุษย์ ซึ่งเราต้องล้มแล้วลุกขึ้นอีก ดิ้นรนสู้กันตลอด จากวันเกิดถึงวันสิ้นใจ
ลุงโอลิเวอร์ ว่าอย่างนี้พลางหัวเราะ

Update:

เต่าของลุงโอลิเวอร์ อายุเยอะจริงๆเปรียบได้เป็นทหารผ่านศึกสงครามโลกครั้งที่ 1!เลยที่เดียว
หลังจากเขียนโพส์ตนี้เสร็จแล้วเรียบร้อย เราดันไปเจอข่าวใน นสพ ที่เกี่ยวกับ
Peter ชื่อเต่าสัตว์เลี้ยงของลุงนั้นเอง
เรื่องราวชีวิตเต่า Peter กลายเป็นหนังสือเด็กไปแล้ว (โดยที่ผมไม่เคยรู้มาก่อน)
ผู้เขียนมีนามสกุลเดียวกันกับลุง โอลิเวอร์ น่าจะเป็นลูกหลานของเค้า
บทสรุปดังนี้

He survived the bloodied trenches of Gallipoli, was rescued by a
wounded soldier, stowed away to New Zealand with a nurse and lived
with four generations of a family.

Now Peter, a tortoise who died in 1994, has been immortalised in
children's book The Tale of the Anzac Tortoise.

อ่านต่อที่นี่

นักเขียน Shona Riddell