haircut adventures (5)

แถวๆนี้ผมสามารถเจอร้านแบบนี้ได้ทั้งสองรูปแบบ

ผมเคยไปใช้บริการร้านนึงอยู่หน้าสลัม ที่ทำร้านดูเป็นเพิงกั้นขึ้นมามากกว่าเป็นร้าน

ถ้าเป็นร้านสภาพมักง่ายแบบนี้ ลูกค้าต้องพร้อมจะโดนฝนสาดและลมพัดเข้าประจำเพราะร้านที่เป็นเพิงแบบนี้ ไม่มีฝาผนังป้องกันไว้

แน่นอนอยู่แล้วร้านเบสิกแบบนี้จะไม่มีแอร์ ไม่มีอ่างไว้ล้างผมด้วย

แต่ที่น่าเสียวมากกว่านี้ ก็คือเจ้าของร้านที่ไม่มีฝีมือ และใช้อุปกรณ์ห่วย

เช่นเครื่องมือตัดผมแบบทื่อๆ ไฟสลัวๆ เก้าอี้เอนไม่ลง

ปกติผมจะใช้บริการห่วยๆ แบบนี้ถ้าจำเป็นจริงๆเท่านั้น

แต่บางครั้งเราก็ไม่มีทางเลือก ถ้าร้านโปรดของเราปิด

และในซอยอมรมีป้าคนหนึ่งที่สายตาสั้นจนเหมือนเป็นคนตาบอดแต่เปิดหน้าบ้านเป็นร้านตัดผมชาย

พอลูกค้านั่งลง เค้าต้องลองจับหัวลูกค้าดูก่อนสิว่าผมยาวแค่ไหนและตรงไหน ก่อนที่จะทำการลงมือตัด โดยจะเอาแบตตาเลี่ยนทื่อๆมาตัดผม แถมยังมีสนิมเกาะอีก

ร้านตัตผมของป้าคนนั้นที่เกือบจะตาบอด มีรถเข็นจอดไว้ข้างๆ

แต่น่าสยองไปมากกว่านั้น

สมมุติว่าป้าแกจับมีดโกนเพื่อจะโกนหนวด แต่ดันทำหลุดมือโดนใบหูหรือหน้าลูกค้าเข้า

ลูกค้าคนนั้นอาจจะเจอความซวยทั้งทรงผมที่ตัดแย่ๆและหน้าเสียโฉมอีกด้วย 

ป้าคนนี้ไม่ใช่ช่างจริงๆ

วันหนึ่งผมไม่มีทางเลือก ต้องไปนั่งลุ้นเล่นเสี่ยงโชคกับป้าคนนี้

เมื่อเค้าเอาเครื่องแบตตาเลี่ยนตัดลงกับหัวผม ใบมีดทื่อๆแม่งก็เริ่มติดกินเส้นผมดึงหนังหัวเข้าไป

ผมถึงกับสะดุ้งตัวเจ็บหัว

ป้าต้องดึงปลั๊กเครื่องออกถึงจะปล่อยหัวผมออกได้

ป้าเป็นเจ้าเดียวในซอยที่เปิดร้านในวันนั้น

เพราะเป็นวันหยุดราชการพอดี ร้านอื่นปิดหมด

ผมแอบดูหัวผมในกระจกเงาที่มัวๆ

ทรงผมแหว่งไปหมด

พอจ่ายค่าตัดผมเสร็จแล้วผมต้องรีบกลับบ้านให้แฟนค่อยแก้ไขตัดแต่งให้ดูดีหน่อย

ถ้ากลับไปหาป้าคนนี้อีก ยังไงเราต้องกลับไปเล่นเสี่ยงอันตรายอีก

ไม่เอาดีกว่า

ร้านที่ผมเลือกให้น้องไปใช้บริการวันนั้น

เป็นร้านตัดผมประจำของเรา

ผมรู้จักเจ้าของร้านเป็นปี 2ปีแล้ว

เจ๊คนนี้เป็นช่างมืออาชีพ และมีชื่อเสียงดีด้วย

แกรับเด็กฝึกงานประจำแต่กลับเจอซวย

พอลูกน้องฝึกงานได้มีฝีมือดีแล้ว เค้ามักจะย้ายออกไปเปิดร้านทำผมเอง

ลูกน้องจะกลายเป็นคู่แข่งเจ้ซะแล้ว

แต่ไม่เป็นอะไร เจ้เป็นคนใจดี

เค้าคิดราคา ค่าไถหัว (ค่าตัดผม) คนละ 100 บาท ถูกดี

ก่อนที่ผมจะได้ไปเจอเจ้คนนี้ 

ผมมีช่างตัดผมประจำที่ใกล้บ้านเราเหมือนกัน

ร้านหน้าพระราม 3 ที่เป็นร้านตัดผมโปรดผมเมื่อก่อน

เค้าตั้งร้านอยู่ที่ถนนเชื้อเพลิง ฝั่งตรงข้ามกับหน้าปากซอยอมร

ผู้ชายคนนี้เป็นคนอีสาน มีเมียและลูกชายตัวเล็ก 

เค้าเป็นหนึ่งในกลุ่มดังกล่าวที่มีร้านจัดบริการไว้ในร้านที่เป็นเพิง

แล้วเค้าสร้างโครงร้านนี้ขึ้นด้วยมือเค้าเอง

ถ้ามีลมพัดแรงๆ เพิงจะคลอนแคลนโยกเยกเสียงลั่นดังเอี๊ยดน่ากลัว

 ถ้าแรงมากๆ สักวันอาจจะล้มกระแทกใส่หัวทั้งช่างและลูกค้าไปด้วย

ร้านเค้าอยู่ท่ามกลางเพิงอีกหลายหลังที่เข้าไปรุกล้ำที่ดินของทางรัฐ อยู่หน้าชุมชนสลัมใหญ่ฝั่งโน้น

เมื่อไม่กี่ปีที่แล้ว เจ้าหน้าที่รัฐได้รื้อทุบเพิงพวกนี้จนเกือบหมด

แต่ร้านช่างตัดผมโชคดีหน่อย

ทางรัฐเว้นเพิงของเค้าไว้ไม่ได้โดนทุบทิ้ง

now, see here

haircut adventures (4)

หน้าปากซอยร้านตัดผมเจ๊ แยกออกจากซอยอมรนั้น ถ้าเดินเข้าไม่กี่เมตรจะเห็นหน้าร้านได้แล้ว

               

ร้านเจ๊ตึกแถวห้อง 200 ที่น้องไม่ยอมไปตัดผม

                                             

ฝนเริ่มตกหนักไปเรื่อยๆ และมันก็เริ่มเย็นแล้ว แถมมีพวกคนขับรถมอเตอร์ไซค์ไปมาก็วิ่งผ่านไปเร็วไม่เกรงใจใคร

ผมต้องโดดหลบรถเป็นว่าเล่น พร้อมกับพยายามพูดคุยกับไอ้ธีร์ ในขณะที่เรายังเดินกลับบ้าน

ผมถอนหายใจ พยามหาแรงฮึดสู้อีกที

'เป็นอะไรมากมั้ยธีร์ ทำไมไม่ไปตัดผม ร้านนี้ใกล้บ้านเราดี' 

ผมถามไป

‘ผมอยากไปตัดที่ตลาดนางลิ้นจี่โน่น’ เค้าพูดแบบง่อนๆ

ตลาดนั้นมีร้านตัดผมที่ดูเท่ๆกว่าร้านตึกแถวที่ผมเลือกก็จริง

แต่ถ้าจะไปที่ร้านตลาดนั้นเราต้องขึ้นมอเตอร์ไซค์ไป

และคนข้างนอกจะต้องเห็นน้องเดินกับฝรั่งแน่

น่าอายมั้ย

ผมเลยเลือกพาน้องไปที่ร้านตึกแถวใกล้สลัมนี้เอง  

-

ก่อนที่จะไปเล่าเรื่องราวน้องต่อ

ขอพูดถึงร้านตัดผมแถวบ้านเรานิดหนึ่ง

บ้านน้องอยู่ที่ชุมชนใกล้ทางแยกถนนพระราม 3 – หน้าปากซอยอมร

พอดีชุมชนน้องใกล้บ้านผมด้วย ถ้าไปตัดผมเราจะเลือกร้านแถวนี้แระ

แถวนี้มีร้านตัตผมหลายเจ้า แต่ถึงจะมีเยอะ เราต้องเลือกให้ดี

เพราะบางเจ้าอาจจะแค่หยิบกรรไกรให้บริการเป็นงานเล่นๆไม่จริงจังตามประสาคนในสลัม

ผมเดินไปเยี่ยมดูร้านมาหลายที่แล้ว

แล้วผมก็เคยใช้บริการหลายที่

เวลาร้านประจำผมปิดวันไหน ผมต้องเดินไปหาร้านใหม่ๆวันนั้น

บางร้านผมใช้บริการแล้วก็ถูกใจ

แต่ก็มีหลายร้านที่ผมใช้บริการครั้งเดียวก็เข็ดแล้ว ถ้าไม่จำเป็นจะไม่กลับไปใช้บริการอีก

ขอพูดตรงๆ บางร้านไม่น่าจะทำอาชีพนี้ได้จริงๆ

เค้าอาจจะเป็นคนใจดีก็จริงแต่ตัดผมตัดแบบลวกๆ ฝีมือไม่ถึง

เสมือนเป็นป้าที่คอยเฝ้าดูแลบ้านให้ลูกตอนกลางวัน แล้วค่อยหยิบกรรไกรไปลองตัดเล่นเพื่อทำเป็นอาชีพเสริมหารายได้เข้าบ้าน

หรืออาจจะเป็นช่างจริงมีมาตรฐานพอใช้ได้ แต่ร้านเค้ากลับดูไม่ดี

now, see here

haircut adventures (3)

แต่วันนี้เค้ายังค่อยดูโอเคอยู่

เค้าใส่เสื้อยืดสีสดใสและกางเกงขาสั้นที่ผมซื้อไว้ให้

ต่อมา เราเดินออกจากชุมชนในสลัมแล้วเข้าไปซอยอมร มุ่งหน้าไปทางตลาดนางลิ้นจี่ แต่พอถึงทางแยกในซอยตรงหัวโค้งที่มีคอนโดเปิดใหม่ชื่อ  supreme legend

เราต้องเลี้ยวขวาเดินไปแค่อีก 20 เมตรจะถึงร้านแล้ว

แต่น้องก็หยุดเดินกระทันหันที่หน้าปากซอยตรงทางแยกซะก่อน ไม่ยอมเดินเข้า เค้ายังไม่ได้เห็นหน้าร้านเลยและก็ทำตัววุ่นวายปฏิเสธก่อน

ผมพยายามอ่อนขอให้เค้าเดินเข้าไปจนให้ถึงร้านแต่ไม่สำเร็จ

'ผมรู้จักเจ๊เจ้าของร้านนี้นาน รับรองฝีมือดี' ผมบอกเค้า

แต่น้องตั้งหน้าบึ้งไม่สนใจ

ตอนนั้นผมฟิวส์ขาดเลยใส่อารมณ์กลับไป

'แกจะไปว่าเค้าได้ยังไง แกชอบนอนกลางแจ้ง ใส่เสื้อผ้าชุดเดียวเป็นหลายวัน แถมยังเล่นยาอีก อย่างนั้นเค้าเรียกว่าเป็นคนเท่คนสะอาดเหรอไอ้ธีร์'

เค้าทำหน้าบึ้งขมวดคิ้วไม่พอใจอีก

'แล้วมันเกี่ยวกับไมเคิลยังไง’ เค้าตอบแสบๆ เหมือนอยากบอกว่า จะมาเสือกทำไม

'อ้าว ผมเป็นคนออกเงินให้แกไง แกก็ไม่มีสิทธิแล้ว ที่จะทำตัววุ่นวายไม่ชอบร้านที่เราเลือกให้ 

‘มึงคิดอะไรอยู่ ผมยังมีอย่างอื่นที่ต้องทำที่ดีกว่านี้อีกนะ 

‘ถ้าพวกเรายังอุตส่าห์ช่วย มึงก็ดื้อไม่ได้ หัดรู้จักบุญคุณคนบ้างดิ’ ผมว่าเค้าแรง 

now, see here