haircut adventures (4)

หน้าปากซอยร้านตัดผมเจ๊ แยกออกจากซอยอมรนั้น ถ้าเดินเข้าไม่กี่เมตรจะเห็นหน้าร้านได้แล้ว

               

ร้านเจ๊ตึกแถวห้อง 200 ที่น้องไม่ยอมไปตัดผม

                                             

ฝนเริ่มตกหนักไปเรื่อยๆ และมันก็เริ่มเย็นแล้ว แถมมีพวกคนขับรถมอเตอร์ไซค์ไปมาก็วิ่งผ่านไปเร็วไม่เกรงใจใคร

ผมต้องโดดหลบรถเป็นว่าเล่น พร้อมกับพยายามพูดคุยกับไอ้ธีร์ ในขณะที่เรายังเดินกลับบ้าน

ผมถอนหายใจ พยามหาแรงฮึดสู้อีกที

'เป็นอะไรมากมั้ยธีร์ ทำไมไม่ไปตัดผม ร้านนี้ใกล้บ้านเราดี' 

ผมถามไป

‘ผมอยากไปตัดที่ตลาดนางลิ้นจี่โน่น’ เค้าพูดแบบง่อนๆ

ตลาดนั้นมีร้านตัดผมที่ดูเท่ๆกว่าร้านตึกแถวที่ผมเลือกก็จริง

แต่ถ้าจะไปที่ร้านตลาดนั้นเราต้องขึ้นมอเตอร์ไซค์ไป

และคนข้างนอกจะต้องเห็นน้องเดินกับฝรั่งแน่

น่าอายมั้ย

ผมเลยเลือกพาน้องไปที่ร้านตึกแถวใกล้สลัมนี้เอง  

-

ก่อนที่จะไปเล่าเรื่องราวน้องต่อ

ขอพูดถึงร้านตัดผมแถวบ้านเรานิดหนึ่ง

บ้านน้องอยู่ที่ชุมชนใกล้ทางแยกถนนพระราม 3 – หน้าปากซอยอมร

พอดีชุมชนน้องใกล้บ้านผมด้วย ถ้าไปตัดผมเราจะเลือกร้านแถวนี้แระ

แถวนี้มีร้านตัตผมหลายเจ้า แต่ถึงจะมีเยอะ เราต้องเลือกให้ดี

เพราะบางเจ้าอาจจะแค่หยิบกรรไกรให้บริการเป็นงานเล่นๆไม่จริงจังตามประสาคนในสลัม

ผมเดินไปเยี่ยมดูร้านมาหลายที่แล้ว

แล้วผมก็เคยใช้บริการหลายที่

เวลาร้านประจำผมปิดวันไหน ผมต้องเดินไปหาร้านใหม่ๆวันนั้น

บางร้านผมใช้บริการแล้วก็ถูกใจ

แต่ก็มีหลายร้านที่ผมใช้บริการครั้งเดียวก็เข็ดแล้ว ถ้าไม่จำเป็นจะไม่กลับไปใช้บริการอีก

ขอพูดตรงๆ บางร้านไม่น่าจะทำอาชีพนี้ได้จริงๆ

เค้าอาจจะเป็นคนใจดีก็จริงแต่ตัดผมตัดแบบลวกๆ ฝีมือไม่ถึง

เสมือนเป็นป้าที่คอยเฝ้าดูแลบ้านให้ลูกตอนกลางวัน แล้วค่อยหยิบกรรไกรไปลองตัดเล่นเพื่อทำเป็นอาชีพเสริมหารายได้เข้าบ้าน

หรืออาจจะเป็นช่างจริงมีมาตรฐานพอใช้ได้ แต่ร้านเค้ากลับดูไม่ดี

now, see here