แต่วันนี้เค้ายังค่อยดูโอเคอยู่
เค้าใส่เสื้อยืดสีสดใสและกางเกงขาสั้นที่ผมซื้อไว้ให้
ต่อมา เราเดินออกจากชุมชนในสลัมแล้วเข้าไปซอยอมร มุ่งหน้าไปทางตลาดนางลิ้นจี่ แต่พอถึงทางแยกในซอยตรงหัวโค้งที่มีคอนโดเปิดใหม่ชื่อ supreme legend
เราต้องเลี้ยวขวาเดินไปแค่อีก 20 เมตรจะถึงร้านแล้ว
แต่น้องก็หยุดเดินกระทันหันที่หน้าปากซอยตรงทางแยกซะก่อน ไม่ยอมเดินเข้า เค้ายังไม่ได้เห็นหน้าร้านเลยและก็ทำตัววุ่นวายปฏิเสธก่อน
ผมพยายามอ่อนขอให้เค้าเดินเข้าไปจนให้ถึงร้านแต่ไม่สำเร็จ
'ผมรู้จักเจ๊เจ้าของร้านนี้นาน รับรองฝีมือดี' ผมบอกเค้า
แต่น้องตั้งหน้าบึ้งไม่สนใจ
ตอนนั้นผมฟิวส์ขาดเลยใส่อารมณ์กลับไป
'แกจะไปว่าเค้าได้ยังไง แกชอบนอนกลางแจ้ง ใส่เสื้อผ้าชุดเดียวเป็นหลายวัน แถมยังเล่นยาอีก อย่างนั้นเค้าเรียกว่าเป็นคนเท่คนสะอาดเหรอไอ้ธีร์'
เค้าทำหน้าบึ้งขมวดคิ้วไม่พอใจอีก
'แล้วมันเกี่ยวกับไมเคิลยังไง’ เค้าตอบแสบๆ เหมือนอยากบอกว่า จะมาเสือกทำไม
'อ้าว ผมเป็นคนออกเงินให้แกไง แกก็ไม่มีสิทธิแล้ว ที่จะทำตัววุ่นวายไม่ชอบร้านที่เราเลือกให้
‘มึงคิดอะไรอยู่ ผมยังมีอย่างอื่นที่ต้องทำที่ดีกว่านี้อีกนะ
‘ถ้าพวกเรายังอุตส่าห์ช่วย มึงก็ดื้อไม่ได้ หัดรู้จักบุญคุณคนบ้างดิ’ ผมว่าเค้าแรง
now, see here