Monday 18 November 2019

out of hospital (7, final)

ะให้ได้รู้ว่าเค้าเลิกจริงรึป่าว
ผมยอมใจทำเพื่อความสบายใจครอบครัว’ เค้าบอกด้วยความภูมิใจตัวเอง
เมื่อไม่กี่เดือนที่แล้ว ชีวิตต้นเริ่มแตกแยกออกจากธีร์ อีกอย่างหนึ่ง
เมื่อพ่อแม่ซื้อรถมอร์ไซค์ให้เค้า (ธีร์ไม่มี)
โลกเปิดกว้างขึ้นทันที เพราะต้นได้ขับรถไปข้างนอกได้แล้ว
ตอนแรกเราไม่แน่ใจว่า ธีร์จะอาจอิจฉาตาร้อนตัวน้องมั้ยที่เห็นเค้าได้ที่มีมอร์ไซค์ขับเล่นๆแล้ว แต่เปล่า ผมไม่เคยเห็นว่าเค้าจะมีอาการแบบนั้น
แต่เค้าน่าจะรู้สึกตัวบ้างว่า พวกเพื่อนเริ่มสร้างอนาคตแล้วโดยธีร์ยังไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย
และแล้วที่ต้นตัดสินว่าจะเลิกเล่นยากับเพื่อน อาจจะพาเค้าไปห่างๆจากธีร์เข้าไปอีก
ต้นเป็นเด็กดี ทางบ้านโทรตามหาเค้าบ่อย เพื่อจะเช็คดูว่าเค้าทำอะไรอยู่
น้องรู้ดีว่าทางครอบครัวเป็นห่วง
มีวันหนึ่ง เรานั่งด้วยกันสองคนที่หน้าบ้านวุฒิ ในขณะทางบ้านโทรหาต้น
พอคุยเสร็จเค้าหันไปบอกผมสั้นๆว่า
'ไม่เหมือนกับธีร์ร์เนอะ'
น้องหมายถึงว่า
ทางบ้านต้นดูแลและเป็นห่วงเค้าอย่างดี
ไม่เหมือนทางบ้านธีร์ ที่ไม่ค้อยสนใจเลย
ซึ่งวัยรุ่นในซอยรู้ดีว่า แม่เค้าไม่ค่อยแคร์ 
-
มาถึงเวลาแล้วที่ต้นจะบอกธีร์ว่าอยากเลิกเล่นยา
ปกติต้นกับธีร์จะเล่นยากันที่บ้านเพื่อน
แต่ต้นไม่เอาแล้ว
เมื่อวันก่อนเค้าบอกธีร์ว่า ผมตั้งใจเลิกแล้ว
ธีร์กำลังออกไปซื้อยาที่โต๊ะแปดพอดี
พอกลับถึงบ้าน ธีร์ก็ถามน้องต้นว่า 
'แน่ใจเหรอ ไม่อยากเล่นเป็นเพื่อน'
ต้นยืนยันว่าไม่เอา
ธีร์ถามเสร็จก็เล่นยาไป
ใจเค้าอยากเล่นไง ถ้าต้องเล่นคนเดียวก็ไม่เป็นอะไร
-
เมื่อไรเนอะธีร์จะเข้าใจว่า เพื่อนๆเริ่มจะโตกันเป็นหนุ่มแล้ว
เมื่อได้งานทำ เค้าจะเก็บตังค์ไว้ซื้อสมบัติส่วนตัวบ้าง เช่น จยย
จากนั้นหลังได้เจอคู่รักคู่ชีวิตจะสร้างครอบครัวโดยไม่ต้องไปยุ่งกับยาเสพติดอีก
เมื่อเค้าเลือกว่าจะดำเนินชีวิตเป็นคู่
เค้าต้องรับผิดชอบซึ่งกันและกัน
ยาจะไม่มีความหมายอะไรต่อชีวิต
น้องต้นยังอายุน้อย แต่เริ่มก้าวไปสู่เส้นทางชีวิตที่เค้าเลือกเรียบร้อยแล้ว
ต่างกับธีร์ ที่โตกว่าตามอายุแต่ยังคิดเหมือนเด็ก
-
มิก (คนซ้ายสุด) กับเพื่อนฝูงร่วมถึงน้องป๊อปคนขวามือสุด (เจอกันในเรื่อง ป๊อป ซอยอมร นะคับ)

สมัยยังเรียนกันอยู่ น้องน้องธีร์กับมิกไปเที่ยวกับแม่ธีร์ที่ฝั้งธน 
พวกใจเหลวไหลมักจะมีออร่า ที่เด็กหัวอ่อนอย่างน้องชอบแสวงหา 
เหมือนแม่เหล็กดึงดูดตะไบโลหะ
พวกนี้จะดูยิ่งน่าตรึงใจ ถ้าเค้าเคยติดคุกไป
เมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนเก่าน้องคนหนึ่ง อายุคราวๆเดี๋ยวกัน
ชื่อมิก กลับไปที่ซอยหลังจากหายไปเป็นหลายเดือน
มิกพึ่งถูกปล่อยออกจากคุก หลังโดนศาลลงโทษในข้อหาปล้นร้านค้า
น้องธีร์รีบไปหามิกที่ห้องเช่า ห่างจากบ้านวุฒิไม่กี่เมตร
เหมือนกลัวจะขาดอะไรสักอย่างถ้าไม่ไปเจอทันที
คนเล่าให้ฟังว่า มิกกับเพื่อนแก๊งวัยรุ่นแถวนี้ ถูกตำรวจจับและดำเนินคดีว่าร่วมตัวปล้นร้านเซเว่นสาขาใกล้บ้านเรา
ศาลลงโทษติดคุกประมาน 6 เดือน
มิกกับเพื่อนเข้าคุกด้วยกันเป็นกลุ่ม แล้วถูกปล่อยออกมาพร้อมกันด้วย

มิกและธีร์ก็รู้จักกันมาก่อน
ถ้าน้องแวะไปหาเค้าที่ห้องมันก็ไม่น่าตกใจมากนัก
แต่นี้ดูเหมือนว่ามันรีบดิ่งไปหาเลยไม่อยากพลาดโอกาส 
เหมือนน้องต้องสูบกลิ่นหรือสัมผัสบรรยากาศคุกให้ได้
มิกพึ่งกลับมาไม่กี่ชัวโมงก่อน แต่น้องเร่งแอบไปหาเรียบร้อยแล้ว เพื่อจะได้ฟังว่าประสบการณ์ที่โน่นเป็นยังไง
วันนั้นผมกำลังคุยกับน้องอยู่หน้าบ้านวุฒิพอดี 
เมื่อเผลอหันไปทางอื่นปุ๊บ
น้องหายตัวไปแว็บเลย
ผมเดินไปหาเค้า แล้วก็เจอเจ้าตัวสองคนจับเข่าคุยกันในห้องเช่ามิก คุยซุบซิบเหมือนผู้รู้เห็นเป็นใจอะไรสักอย่าง สุดยอดจริงๆ
ผมใส่อารมณ์กับมิกนิดหนึ่ง
'อย่าเสือกพาน้องไปเล่นยาข้างนอกอีกนะ ผมอยากให้เค้าเลิก'
มิกก็พยักหน้าดูเกรงใจเราดี
'ไม่ไปๆ ไมเคิล พรุ่งนี้ผมต้องไปรายงานตัว ตรวจฉี่อยู่ดีมิกตอบ
น้องโดดออกจากห้องมิกพร้อมกับผม หมดอารมณ์คุยแล้วมั้ง
'ไปหาคนปกติไม่ได้ใช่มั้ยผมจิกธีร์ 'ต้องไปคบกับพวกนักโทษถึงจะมีความสุขรึว่ายังไง
เค้ายิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไรเลย
จากนั้นอีกไม่นาน เรามีข่าวใหม่ว่า มิกออกจากซอยแล้วเพราะอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่
เค้าไปพักอาศัยร่วมกับครอบครัวเค้าข้างนอก
ตามเฟซมิก เราเห็นมิกไปเที่ยววัดพร้อมกับน้องชายและพ่อบ้าง
ก็ดี ไม่ต้องไปยุ่งกับในซอยสลัมนี้อีก
ผมยังจำมิกได้อยู่ตอนสมัยเรียนมัธยมเค้า
มิกเป็นเด็กดีที่กำลังโตแต่หลงทางในชีวิตตัวเองแค่นี้
น่าจะมีอนาคตที่ดี

now, see here

No comments:

Post a Comment

เขียนเป็นไทยหรืออ้งกฤษก็ได้คับ Thai or English is fine...

โพส์ตเด่น

20plus club (Postscript 3, final)

แคปชั่นก๊อปจากเน็ต: โรงพยาบาลตำรวจบริเวณสี่ แยกราชประสงค์ ปี พ.ศ. 2542 แจกเสร็จ น้องก็นั่งรอจ่ายบิลอยู่ข้างๆผม มือน้องสั่น เหงื่อออกเต็มหน้า...

โพส์ตนิยม