life as a druggie (3)

วิวเข้าชุมชนน้องอีกมุมหนึ่ง แยกออกจากซอยอมร

ตอนเริ่มคบกัน วุฒิเตือนผมไว้ว่า ‘ไม่ต้องคุยกับน้องเรื่องพ่อแม่นะเดี๋ยวจะโดนเค้าอาละวาดใส่’

เค้าเดือนผมไว้
คงจะเห็นค้วยกับตาเองว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้ากวนใจน้องมาก
แต่พวกเราที่เป็นห่วงสภาพน้อง หรือไม่ก็เริ่มจะหงุดหงิดสะแล้วที่ต้องออกค่ากินให้เค้าตลอต เราต้องลองใจถามดูเค้าบ้าง เช่น ‘เมื่อไรจะกลับบ้านบ้าง'
ถ่าน้องอารมณ์ดีอยู่ เค้าอาจจะตอบไปว่า ‘ผมยังไม่พร้อมจะกลับนะไมเคิล’
ซึ่งแสดงว่า น้องรู้ว่าเค้าต้องกลับไปที่บ้านแม่สักวันจริงๆ
แต่ตอนนี้อยากใช้ชีวิตแบบผาดโผนเล่นยาต่อเสียก่อน
แต่ถ้าอารมณ์เสียแล้วก็...
น้องประกาศเหมือนเป็นพิธีกรเลยว่า เค้าห้ามใครพูดถึงทางบ้านซึ่งหน้า
เหมือนอยากจะผลัดวันนั้นที่เค้าว่า ต้องกลับไปหาแม่ ออกไปอีกไกล
แต่ผมก็ดื้อไม่แพ้น้อง อยากถามเลยฝืนคำสั่งเค้า
มีวันหนึ่ง ผมรู้สึกเป็นห่วงจนอดทนไม่ไหว
ผมคิดในใจ เป็นยังไงเป็นกันวะ ลองถามดูแบบตรงๆก็ดี ลองถามถึงแม่มันด้วย
'เมื่อไรจะกลับบ้านสักที’ อยู่ๆผมโผล่ถาม
แถมมีโบนัสอีก
‘ธีร์ยังคุยกับแม่มั้ยทุกวันนี้’
น้องใส่อารมณ์กลับกระทันหันไม่ผิดคาด ทำตัวเป็นเด็กเสียสติอย่างที่วุฒุเดือนไว้
เค้าลุกขึ้นตบหน้าผมทันทีเลย และมันทำหน้าเชยมากดูไม่มีความเกรงใจสักนิด
อ้าวสุดยอด

-

ผมโดนแบบนี้หลายครั้ง 

เพื่อนๆ วุฒิหาว่าผมไปปั่นป่วนหัวน้อง

น้องมีเพื่อนรุ่นน้องชื่อต้นที่รู้จักนิสัยเค้าดี

เป็นเพื่อนกันตั้งแต่น้องเรียน ป

‘ไมเคิลชอบพูดกวนๆ ยุยงให้เค้าโกรธ’ ต้นว่าอย่างนี้

เค้าพูดจริง บางครั้งผมเบื่อนิสัยดื้อๆของธีร์ จนอยากพูดแสบๆออกมา

เพื่อจะกระตุ้นหรือปลุกให้เค้าคิดบ้าง

เป็นวีธีการดึงสติเค้ากลับไปในโลกที่แท้จริงและได้มีจิตสำนึกบ้าง

แต่ทำไม่ค่อยสำเร็จหรอก เพราะแรงดึงดูดใจของยามีพลังมากกว่า

มีคนบอกว่า น้องตบหน้าผมคนเดียว ไม่กล้าตบคนอื่นในวงเรา

แปลกมั้ย

ครั้งแรกที่เค้าตบหน้าผม ผมไปฟ้องเพื่อนวุฒิ พวกรุ่นพี่น้องที่ชอบมาเล่นอยู่ที่บ้านวุฒิประจำ

พอได้ยินข่าวนี้ว่าธีร์ตบหน้าผม พวกรุ่นพี่คนนั้นด่ามันแรงเละเลย

เค้าเรียกน้องมาแล้วก็บอกว่า

‘มึงทำได้อย่างไง ไมเคิลเค้าช่วยมึง มึงตบหน้าเค้าได้ยังไงไอ้สัตว์’ บลาๆ

แต่น้องกลับยิ้มๆ เฉยๆ ไม่ได้สะเทือนใจเลยหรือจะขอโทษผมก็ไม่มี

จากนั้นก็มีอีก 3-4 ครั้ง ที่ผมโดนน้องตบ

กระทั่งผมตกลงกับน้องว่า ถ้าผมอยากพูดถึงทางบ้านเค้า เราจะใช้ภาษาโค้ดกันดีกว่า

ผมจะใช่คำว่า ‘ผู้หญิงคนนั้นที่โน่น’ ถ้าอยากพูดถึงแม่แบบอ้อมๆ

น้องไม่ได้ว่าอะไร บางทีเมื่อผมพูดออกไปแล้ว เราจะหัวเราะด้วยกันดีด้วย

บางครั้งผมรู้สึกอึดอัดใจที่แม่น้องไม่ยอมให้เค้ากลับบ้านด้วย

จนผมอาจจะเผลอเรียกเค้าว่า ‘ไอ้ผู้หญิงคนนั้นที่บ้าน’

น้องไม่ได้ว่าอะไรที่ผมด่าแม่เค้า

เค้าทำหน้าเฉยๆ เข้าใจผมดี

เค้ารู้ดีแม่เนี่ย นิสัยดื้อๆไม่แพ้ลูก

-

ส่วนกรณีแม่น้อง วุฒิก็เคยเตือนผมไว้เช่นกันว่าไม่ต้องไปยุ่งกับเค้า

'แม่จะอาละวาดใส่แรงๆถ้าเราพูดถึงน้อง' เค้าบอก

แต่พอเราคุยกับน้องไม่ได้เรื่อง เราต้องไปหาผู้ใหญ่บ้างจริงมั้ยเพื่อจะหาทางแก้ไขปัญหา

ผมเดินไปหาแกที่บ้าน

ซึ่งห่างจากบ้านวุฒิไม่ถึง 20 เมตร

พอผมเอ่ยชื่อลูกปุ๊ป แม่ก็ใส่อารมณ์กลับทันทีไม่ยับยั้งอารมณ์ตามที่วุฒิบอกไว้

'ไม่อยากพูดถึงลูกเลย จะมาทำไม จะพูดถึงเค้าทำไม' บลาๆ

เหมือนคนฟิวขาดเลย

แม่แทบจะไล่ผมออกจากหน้าบ้านเค้าด้วย

พอดีผมนึกถึงเสื้อผ้าที่ผมซื้อให้น้องจากตลาดคลองเตยวันก่อน

เราซื้อมาให้ไม่กี่ชุดอะ น้องใส่ได้ไม่กี่วันก็หมดแล้วต้องเอาไปซักต่อ

ตอนแรกผมกะว่าจะขอยืมเสื้อผ้าน้องเพิ่มที่แม่เก็บไว้ในบ้าน

แต่พอเจอแม่โกรธขนาดนี้ผมไม่กล้าขอแล้ว

‘ทุกอย่างที่ธีร์เป็น เค้าทำตัวเอง’ แม่ว่าน้องต่อ

หมายถึงว่าแม่ให้โอกาสน้องแก้นิสัยแล้ว แต่ลูกไม่สนใจ

เป็นคำพูดเด็ดของแม่ที่ผมจะนึกถึงประจำในเวลาต่อมา

now, see here