อีนกส่องคน

อีนกเอ๋ย มาเยี่ยมเราทำไม

เมื่อวันก่อน

ผมนั่งที่ระเบียงเล็กๆด้านหลังห้องพักของเรา ที่ ตจ 
แล้วก็มองออกไปที่ริมตลิ่งฝั่งลำธารด้านหลังห้องพัก
เราเห็นนกตัวเล็กๆบินลงไปเกาะที่กิ่งไม้บนต้นลีลาวดี
ที่มีกิ่งยื่นออกไปอยู่บนเหนือผิวน้ำ
เป็นตัวเล็กเรียวน่ารักขนหลังสีดำแต่ขนหน้าอกสีทอง
หน้าตาน่ารักดี แต่นิสัยไม่ใช่
นกประเภทนี้ขี้คุย ชอบนินทาเรื่องชาวบ้าน
เจ้านกเป็นรุ่นแม่วัยกลางๆ มีลูกนกโตหมดแล้วหลายรอบ แต่เจ้าตัวยังสาระแนไม่เลิก
บินมาหาจาก กทม ด่วนเพราะมีข่าวใหญ่อยากแชร์
เมื่อเจ้านกเห็นผมนั่งคนเดียวเค้าบินดิ่งลงมาเกาะที่กิ่งไม้ทันทีแล้วเริ่มจะคุยกับผมดังนี้
(นก):'รู้รึป่าวฝรั่ง ฉันพึ่งบินมาจาก กทม พวกผู้สมัคร สส
กำลังหาเสียงการเลือกตั้งที่กำลังมาถึงในเร็วๆนี้'
เจ้านกพูดเร็วแทบหายใจไม่ทัน
'ฉันมีเพื่อนนกกาแถวนั้น
เค้าบอกฉันว่าที่จริงแล้วคนไทยจะลงคะแนนกันทั้งประเทศในวันอาทิตย์นี้'
เจ้านกพูดพร้อมบ่นว่า ไม่ชอบเสียงดังของรถหาเสียงที่วิ่งตามถนนทั้งเมือง
'ถ้าเค้าจะจัดการการเลือกตั้งทั่วประเทศจริง
คงจะบินหาที่หลบเสียงดังไม่ได้หรอก' เค้าบ่นให้ฟัง
ผมฟังเจ้านกพูดยาวๆก่อนตอบกลับไปว่า
(ฝรั่ง):'แล้วเจ้านกเอ๋ยเรื่องนี้จะเกี่ยวกับฉันยังไง
พวกฝรั่งอย่างฉันไม่มีสิทธิ์ลงคะแนนเลือกตั้งอยู่แล้ว ทางรัฐห้าม'
เจ้านกเสยขนที่ตัวกลมๆเค้า แล้วตอบมาว่า
(นก):'โทษที่ฝรั่งจ๋า นกตัวเล็กอย่างฉันมักพูดมากเจี๊ยวจ๊าวตามสายพันธุ์
แต่เราเอาข่าวร้อนๆ จากกรุงเทพมาเล่าให้แกฟัง จะงี่เง่าทำไม'
(ฝรั่ง): 'อ้าว เจ้านกบอกเองว่าชอบคุยกัน แต่ดันไม่ชอบคนทำเสียงดัง
มันไม่ make sense' ผมตอบงงๆ
เจ้านกกระพือปีกและเชิดปากขึ้นเหมือนเตรียมตัวด่าฝรั่งพูดโง่ๆยังนี้เป็นชุดเลย
(นก) :'ไม่ชอบเสียงดังของคนก็จริงค่ะแต่ถ้าเป็นเสียงของพวกเรา ฉันพอจะรับได้'
ทันใดนั้น เค้าปล่อยเสียงเค้าออกเพื่อจะพิสูจน์ว่า
เค้ามีเสียงไพเราะจริง
'คุคุคุคุคุคุคาคาคาคา...'
ผมฟังเค้าแล้วก็งงอีก
(ฝรั่ง):'เจ๊นี่เป็นเสียงนกพันธุ์คุกคาบาร่าไม่ไช่เหรอ
นกออสซี่ที่ชอบหัวเราะเหมือนคนบ้า'
(นก): 'ใช่ค่ะแต่พวกเราชอบเลียนแบบเสียงนกโด่งดังอย่างเค้า
ฉันมีญาติสอนให้เราหัวะเราะอย่างเค้าตรงเป๊ะเลย'
(ฝรั่ง): 'โอเคคับ แล้วแกมีเรื่องสำคัญๆ อะไรมาเล่าให้เราฟังอีกบ้าง
เอาเข้าประเด็นเถอะ'
ผมชักจะเริ่มเบื่อฟังนกที่พูดมากไร้สาระ แถมชอบโอ้อวดความรู้อีก
(นก) :'ใจเย็นๆนะคะฉันบินเที่ยวมาเป็นสองชั่วโมงเพื่อจะกระพือข่าว
ฉันรู้ทันข่าวทั้งหมด สมองไหวพริบดี อย่างที่เธอทราบนั้นแหละ
แต่โทษทีนะคะ หนูอาจจะยังไม่เก่งเท่ากับนกท้องถิ่นแถบนี้ (สัตหีบ)ก็ได้
เค้าหัวไวเหลือเกิน'
เจ้านกประชดผม เหมือนหาว่า ผมเริ่มจะมีใจให้นกตัวอื่นที่หน้าตาสวยกว่า
'แต่ฉันจะเข้าประเด็นหน่อยแล้วกัน ฉันมีอีกเรื่องที่จะเล่าให้ฟัง'
'ว่ายังไงเจ๊...' ผมถาม
(นก):'เธอมีเพื่อนคนไทยที่หายไปจากชีวิตเป็นชั่วคราวแล้วใช่มั้ยจ๊ะ'
เจ้านกชอบเผยข่าวที่เก็บไว้ทีละนิดละน้อย
ชอบเล่นหัวผู้ฟัง
'ใช่จ่ะ'
อีนกน่าจะพูดถึงเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่งใกล้บ้านเรา
ที่เพื่อนๆ ร่วมกับผมด้วย ค่อยเฝ้าดูแลอยู่ตอนนี้
หลังจากแม่น้องไล่เค้าออกจากบ้านไป เป็นการลงโทษที่น้องที่ไม่ยอมเลิกเล่นยา
'เพื่อนรุ่นน้องคนนี้เคยทำงานที่เซเว่นใกล้บ้านเธอแต่เลิกงานไปแล้วใช่มั้ยจ๊ะ'
(ฝรั่ง): 'ก็ใช่ละสิเจ๊ เรารับรู้อยู่แล้ว เค้าเป็นอะไรไปมั้ย'
(นก) 'เรามีเพื่อนอีก นกเอี้ยงช่างสอดแนมเก่งที่บินแถวบ้านเค้า
แอบส่องว่าเค้าชอบนอนพักบ่อยๆ
ดังนี้เค้าคงจะเตรียมตัวไว้ลุยไปรับทำงานใหม่มั้ง
หรือว่า...'
อีนกหยุดชะงัก เพื่อจะเน้นประเด็นต่อ 'หรือว่าอาจจะแสดงว่าน้องแอบกลับไปเล่นยาอีก'
ในฐานะน้องเป็นวัยรุ่นเงียบขรึม เค้าไม่ค่อยพูดอะไรกับใคร
เราถึงต้องพึ่งอาศัยอีนกพวกนี้ ถ้าอยากได้รับรู้ข่าวของน้อง
(ฝรั่ง):'พวกแกโชคดีเนอะ คงบินไปถึงตัวคนได้
ผมเองยังไม่ได้เจอเค้าเป็นหลายอาทิตย์ มันชอบเก็บตัวในห้อง'
ผมเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ แต่ไม่อยากให้อีนกรู้ถึงความรู้สึก
(นก): 'ฉันจะฝากบอกฮัลโหลเค้าให้ก็แล้วกัน'
แชร์ข่าวน้องไปแล้ว นกบินออกจากกิ่งไม้ทันที
บินสูงขึ้นสู่อากาศทิ้งห่างๆผมไป
ปล่อยให้ผมนั่งคนเดียวเหมือนเดิม

ทุกครั้งที่อีนกมาแชร์ข่าวของน้อง
รู้สึกว่า นกได้แกะสะเก็ดแผลในใจผมก่อนสุก
น้องเป็นจุดอ่อนของเรา
เผลอไปคิดถึงเค้า ความรู้สึกแย่ๆวูบเข้ามา
ดังเราลอยน้ำในทะเล และคลื่นยักจะปะทะตัว
เราเป็นห่วงน้องหลายอย่างจนดูคล้ายกับว่าเรารู้สึกผิด ชอบปั่นหัวตัวเองอย่างนั้น
เราชอบคิดหนักๆว่า น้องอาจจะขาดความรักของแม่ ขาดงานทำ ขาดอาหารกินอีก
แต่บางครั้งเราต้องถามตัวเองหน่อย เป็นห่วงเค้าไปแล้ว เราได้อะไรกลับมา?
ชีวิตน้องวนเวียนไปกับยาเสพติดและคนไม่ดี เหมือนคนปลักจมโคลน
เพราะมันดื้อไม่ยอมฟังใคร
ไม่ยอมทำงาน ไม่ยอมเลิกยา หลายสารพัด
ถ้าเจอหมาจรจัดป่วนเปี่ยนแถวบ้าน ที่ไม่มีใครรัก
และอุ้มหมาตัวนี้กลับบ้านไปเลี้ยง
เราอาจจะถูกหมาฟัดเหวี่ยงกัดก็ได้
เพราะหมาตัวนี้ยังไม่เชื่อง เนื่องจากว่า เจ้าของเก่าเลี้ยงห่วย

update วันที่ 18 กันยายน, 2022:

พอตระหนักถึงวันนั้น ที่อีนกบินมาหาเรา
และกระจ่ายข่าวน้องให้ฟัง เพื่อกวนใจเราฟรีๆ
เราบอกกับตัวเองว่า วันหน้าเราจะห้ามอีนกตัวนี้พูดก่อนดีกว่า
คือผมไม่อยากรู้เรื่องของน้องแล้ว
เราต้องไปยุ่งกับคนอื่นทำไมถ้าไม่ใช่ญาติของเรา
ต่อจากนี้เราต้องทุ่มเทเวลากับแฟนตัวเองดีกว่า ก่อนไปคิดถึงคนอื่นเค้า
เอาใจใส่แฟนเรา เราจะเสริมความหนักแน่นต่อใจของกันละกัน
และจะช่วยให้ลืมปัญหานอกบ้านได้ง่ายๆ
ถ้าเราทำได้ เราไม่ต้องฟังอีนกพวกนี้อีก
ที่ชอบพาเราไปรู้สึกผิด ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิดจริงๆ
อีนกเป็นตัวละครที่รับบทเป็น guilty conscience โดยเสียงไพเราะตามธรรมชาติของมัน
คือ'คุคุคุคุคุคุคาคาคาคา'
...จะกลายเป็นเสียง
'น้อง น้อง น้องๆ' แทน
เสียงเจี๊ยวจ๊าว พูดพล่ามไม่หยุด
เราอาจจะดูไม่เห็นอกเห็นใจเค้า
แต่ช่างมัน เราต้องเอาตัวรอดไปก่อน
คนนอกอาจจะด้อยโอกาสดูเป็นคนน่าสงสารจริง แต่นั้นก็เป็นเรื่องของเค้า
ทุกคน แม้ว่าจะเป็นใคร ควบคุมชะตากรรมตัวเองได้อยู่ในระดับหนึ่ง
ชีวิตเค้าจะเป็นยังไงเค้าตัดสินเองให้เป็นแแบนั้น
พวกเราที่อ่อนไหวกับคนง่าย ต้องหัดรู้จักคำว่า ปลดปล่อย แค่นี้เอง
เปลี่ยนแนวคิดเสร็จ เราไม่ต้องรู้สึกผิดถ้าไม่อยากช่วยคนอีก
และไม่ต้องเฝ้าฟังพวกอีนกพูดพล่อยๆอีกด้วย
ครั้งหน้า เราจะแอบอยู่ในกระโจมนั่งร้านสำหรับล่าสัตว์ในป่าใกล้บ้านพักเรา
พอเราเห็นอีนกพวกนี้บินเข้ามา
ฉันจะยิงปืนไล่นกขี้คุยนี้ออกไปไกลๆเลย น่าจะดีกว่า

จ๊อกกิ้งเพื่อเจ็บ

วิ่งบนที่ลาด เจ็บหน่อย

compression knee sleeve

จ๊อกกิ้งเพื่อเจ็บ

ทำไมพวกจ็อกเก้อร์ชอบความเจ็บปวดจัง สมัยนี้คนที่อยากดูดีหน่อย ก็ไปจ็อกกิ้งเหยาะๆ
ธรรมดาไม่ได้แล้ว

คนกลับชอบ extreme jogging แทน
คือชอบวิ่งตามทางลาดจนเหนื่อย ทำอะไรๆก็ต้องให้ยากจนคุ้ม
โฉมหน้านักจ็อกเก้อก็เปลี่ยนไปด้วย

จากเมื่อก่อนที่เห็นใส่กางเกงขาสั้นถูกๆ กับเสื้อยืดขาดๆ ทุกวันนี้ไม่ค่อยได้เจอแล้ว

อยากดูโปรๆ ก็ต้องใส่ชุดผ้าสแปนเด็กซ์หรือผ้ายืดยุ่นล้ำเลิศสมัยใหม่มากๆ อย่างผ้า นีโอพรีน ถึงจะดูเข้าที่ได้

พวกที่ชอบ extreme jogging อยากดูเป็นนักกีฬาที่วิ่งไวที่สุดในโลก และที่สำคัญ ต้องพาตัวเองไปเจอความเจ็บปวด

อายุไม่สำคัญ คนแก่ก็ยังใส่กางเกงผ้าสังเคราะห์ได้  เดินกะโผลกกะเผลกนึกถึงสมัยหนุ่มๆที่เคยวิ่งรวดเร็ว

วิ่งบนที่ดินราบ สบายเข่า

วันก่อนผมเล่นโยคะในห้องรีสอร์ทของครอบครัวแฟน
มองออกไปข้างนอกก็เห็นอาคนหนึ่ง
เป็นญาติแฟน วิ่งผ่านมาหลายรอบ
อาเค้าน่าจะเข้าวัย 50ปี แล้ว แต่ยังไปจ็อกกิ้งบ่อยอยู่
วิ่งไปนานๆหลายนาที ไม่เห็นเหนื่อยสักที
อ๋อ เป็นพวกนี้ไง จ็อกกิ้งเพื่อเจ็บ
ผมไม่เคยขยันขนาดนี้ เวลาไปจ็อกกิ้งเลย
วิ่งช้าๆเบาๆ ก็พอแล้ว ไม่อยากเสี่ยงจนกล้ามเนื้อฉีก
อาเค้าดูเป็นจริงเป็นจังกับ fitness เลย
อุตสาห์ใส่ brace รองรับกระดูกสะบ้า หรือเป็น protective compression knee sleeve อีกด้วย
knee sleeve นี้ยาวเกือบครึ่งขา
เป็นอะไรไปไม่รู้ ถึงใส่ทั้งสองข้าง
เค้าใส่เพราะเริ่มจะแก่แล้วอยากใส่ brace หรือ sleeve ไว้รองรับข้อต่อที่ขาเจ็บๆมั้ย ที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ
หรือใส่เพราะชอบบังคับตัวเองวิ่งหนักจนโดนข้อเท้าเคล็ดไม่รู้
หรือชอบดูเท่ เรียกว่า แก่เท่
แต่เราเห็นแกวิ่งหลายรอบ แล้วแทนที่จะวิ่งบนพื้นเสมอง่ายๆ นอกห้องนั้น
ก็ชอบวิ่งบนที่ทางลาดชันนั้น ที่อยู่ตรงทางเข้าฟาร์มที่อยู่รอบๆข้างของรีสอร์ท
เหมือนยอมทนความเจ็บนั้นเองเพื่อร่างกายจะฟิตมาก
เพราะฟิตธรรมดาไม่พอแล้ว
จำกัดความคำว่า ฟิต อาจจะเปลี่ยนไปแล้วด้วยก็ได้มั้ง
จะให้ทันสมัยในยุคนี้ ต้องทำให้ดูเป็น extreme หน่อยถึงจะเข้าถึงขั้นจำกัดความว่า ฟิตจริง ได้

คุ้มมั้ยที่จะทำตัวเองเจ็บให้ทันสมัยขนาดนี้
ผมชอบโยคะมากกว่า เพราะไม่ชอบคนมอง และไม่อยากเจ็บ
แปลกมั้ย
แล้วแต่คนชอบ

ป๊อป ซอยอมร (10, final)

ฟ้ามืดเมฆรวมตัวเป็นก้อนอีกแล้ว

ฝนตกมาเกื่อบทุกวันที่เราไว้อาลัยกัน

น้องๆในซอยนั่งมอเตอร์ไซค์มา มีเพื่อนนั่งท้ายมาด้วย

พองานจบทุกคืนไม่มีใครอยากพาผมกลับไป

ผมต้องเดินกลับบ้านเอง

หรือหาแท็กซี่ข้างนอก 

แต่น้องๆยังชอบขอเงินผมเหมือนเดิม เซ็ง

กลับไปที่ศาลา

มีกลุ่มคนหนึ่ง หน้าแปลกๆ เดินเข้า

ดูจากทรงตัดผม สไตลเสื้อผ้า อาจจะพึ่งเดินออกจากคุกมั้ง

มารู้ทีหลังว่า เป็นพี่ๆ อีก 3-4 นั้นที่เล่นกับป๊อปคืนวันตาย

เค้ามาร่วมงานศพวันสุดท้าย

เป็นวันแรกที่เค้ากล้ามาโชว์หน้าที่งาน 

เค้าเดินเข้าศาลาเป็นแถว ดูแรงจริงๆ เหมือนกลิ่นขยะเหม็นฉุนๆ วิ่งเข้าร้านอาบอบนวดกลิ่นหอมๆ โดยไม่มีใครปิดประตูให้ทันได้

ถ้าป็อปเล่นเป็นเด็กเกเรเฉยๆ (ครอบครัวเค้าเป็นชนชัันกลาง ไม่น่าจะปล่อยเค้าเติบโตในซอยตั้งแต่แรก) พวกนี้ดูเป็นของแรงจริง

เค้ามาด้วยคำแก้ตัวที่เตรียมไว้

วัยรุ่นในซอย บอกผมว่า

‘พวกพี่คนนี้ อ้างว่าน้องเล่นยาเกินขนาด’  

ตอนช่วงท้ายๆของงาน เค้าขอขมาแม่ป็อป

เค้าไม่รู้ผลชันสูตรศพ

ว่าน้องตายด้วยขาดลมหายใจ ไม่เกี่ยวกับยา

แล้วมันไม่รู้อีกซะด้วยว่า เมื่อวันก่อนแฟนเค้าเปิดเฟซน้อง แล้วได้เจอคลิปนั้นที่พวกพี่ถ่ายทิ้งไว้

น่าอายไหม

ผมไม่รู้ว่าแม่จะทำยังไงกับเรื่องนี้ 

เค้าอาจจะปลดปล่อยใจ ไม่พูดอะไรออกมา เพราะมันผ่านไปแล้ว

เอาเข้าจริง พวกนี้ถูกผูกมัดด้วยหลักฐานแน่น 

ว่าเค้ามีส่วนร่วมในการเสียชีวิตของน้อง

แต่ครอบครัวป็อปไม่เอาเรื่อง มันก้อโชคดีหน่อย
-

พวกพี่นี้ก็ได้เจอโชคลาภอีกแบบหนึ่งที่งานเผาศพนั้นด้วย
เพื่อนป็อปซอยอมร ที่มากันเพียบ รวมตัวกันที่หน้าวัด
บางคนยังรู้สึกไม่พอใจที่พวกพี่มันที่ทำร้ายกับน้อง
ถ้าเกิดแม่ขัดใจไม่ยอมให้อภัยคนที่พาลูกเค้าไปตายโหดๆ ฟรีๆ นั้น
เพื่อนๆป็อปจากซอยอมรอาจจะถือโอกาสนี้แก้แค้นเค้า 

ถ้าเป็นยังนั้น พี่ๆนี้ต้องเจอของจริงแน่ 

พอดีทางเข้าวัดได้เป็นทางออกอีกด้วย 

พอพวกมันอยากกลับบ้าน เค้าต้องผ่านกลุ่มเพื่อนป๊อปที่รอยืนข้างนอก
‘ทำไมไม่เรียกมันออก อยากเจอ’
อุ๊ย ใครพูดออกมา
เป็นผมเอง
เราเกิดอารมย์ชั่ววูบ
ชอบหาเรื่องใส่หัวตัวเอง
เพื่อนที่ยืนข้างๆ เห็นใจผมแต่อดขำๆไม่อยู่
‘ฝรั่งบอกว่าทำไมไม่เรียกมันออกมา’ เค้าพูดกันในวง
แต่สุดท้ายไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พวกพี่นั้นกราบเท้าขอโทษแม่
แล้วแม่ป็อปให้อภัย
เพื่อนๆ ป็อปที่ยังรออยู่ข้างนอก เห็นว่า แม่ไม่เอาเรื่อง
ก็เลยยอมใจเค้าเช่นกัน
ครอบครัวป็อปเสียใจมากแต่ไม่อยากแจ้งความเพราะหนึ่งในกลุ่มพี่นั้นที่พาน้องไปเสียชีวิตเป็นญาติแท้ๆของน้องด้วย
พวกนี้ก็เลยหนีพ้นชะตากรรมผลบาปที่เค้าสร้างไว้ได้
เหตุนี้เกิดขึ้นจากความคึกคะนองจริง
อารมย์ชั่ววูบที่ขาดการไตร่ตรอง
แต่ผลที่ออกมาคือน้องตายเสียเปล่า
ใครจะรับผิดชอบ
-
ทุกวันนี้ คำบรรยายของพิธิกรงานศพ ยังวนเวียนวกวนในหัวใจ
'ป็อปเป็นคนง่ายๆ ไม่ได้คิดอะไรกับใคร'
คนในครอบครัวบอกให้เราผู้ไว้อาลัยฟังในวันเผาศพ 

เค้าอ่านจากบทสรุปชีวิตน้องที่เค้าจดไว้ก่อนงานเปิด
ใช่เลย นี่คือป็อปของเรา
เด็กร่าเริงไม่ซีเรียสชอบเล่นกวนตีนในซอยอมร
ที่เค้าไม่ได้คิดมากกับใครเป็นทั้งข้อดีกับข้อเสีย
ผมไม่อยากจะว่าป็อป
แต่ถ้าน้องอ่านนิสัยคนออกให้ดีกว่านี้
เค้าคงจะเลือกไม่คบกับพวกอันธพาลหรือพี่ๆที่ไม่แคร์ตัวน้องอย่างนั้นตั้งแต่แรก
แล้วเราจะไม่เสียป็อปฟรีๆ
ลาก่อน น้องป็อปซอยอมร

รูปขอขอบคุณ น้องดา น้องป๊อป