 |
| ป๊อปหลังจากย้ายกลับไปที่บ้านแม่ที่รังสิต |
ผมได้คุยกับเพื่อนนอกซอยคนหนึ่งของน้องด้วย
ผมเจอผู้ชายคนนี้ชื่อ ณัฐดนัย ครั้งแรกที่ซอยอมรเมื่อวานคืนก่อน
เค้ามาด้วยกับป็อป
เจอผมที่ซอยเสร็จแล้วเค้าเดินทางกันกลับไปที่ห้องเกิดเห็ตุ
ทั้งคู่เล่นยาร่วมกับพี่ๆจนเมา
แล้ว พี่ๆและ ณัฐดนัย คนนี้
ก็เล่นกับตัวน้องอีกต่อ
จนน้องเสีย
คือเค้าเป็นหนึ่งในพวกพี่นั้นที่น่าจะถูกแจ้งความว่าทำร้ายคนจนตาย (ในความคิดเห็นผม)
พอเราเริ่มคุยกัน
ผมสังเกตุเห็นว่าเค้าใส่ชิ้นส่วนประกอบแฟชั่นเหมาะดีกับงานศพป็อป
คือสร้อยข้อเท้าอิเล็กทรอนิกที่ติดตามตัวเค้าตามคำสั่งศาล
แสดวว่าน้องคนนี้มีคดีค้างอยู่
พอทำร้ายกับน้อง
ก็เท่ากับว่าอยากมีคดีเพิ่มเข้ามาอีก
น้องคนนี้นั่งคนเดียวนอกศาลา
ตีห่างออกจากเพื่อนป็อปซอยอมร
ตาแดง สูบบุรี่หนัก
ไม่ได้พูดอะไรมาก
แล้วพอได้เจอแม่ป็อปก็รีบซุกหัวที่ตักแม่ป็อปเค้า
แล้วร้องให้ ขอโทษ
น้องคนนี้บอกลำดับเหตุการณ์ให้ฟังแบบสั้นๆ
แต่มันฟังดูฉาบฉวย
ไม่ใช่ว่าน้องฟังไม่จริงใจหรอก
แต่มันไม่พอไง
ณัฐดนัยไม่ได้ตั้งใจฆ่าป๊อปหรอก แต่น้องหนุ่มน้อยนี้ยังไม่ได้เข้าใจว่า สิ่งที่มันทำไว้จะไม่มีวันย้อนกลับไปแก้ได้แล้ว
ณัฐดนัยเป็นเพื่อนสนิทของป๊อป แต่มันดันไปเอาชีวิตเค้าโดยไม่ได้คิดว่า เค้าต้องรับตราบาปนี้ติดตัว ฝังอยู่ในจิตใจเค้าตลอดไป
จะเอาคำพูดมาแก้การกระทำผิดหนักๆ
ให้เราเข้าใจสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น
มันคงจะฟังยากอยู่แล้ว
แต่เค้าต้องยอมรับสิ่งที่มันทำไว้ด้วย
ชีวิตทุกคนควรจะมีความคุ้มค่ามากกว่านี้
ป็อปกำลังก้าวเข้าสู่เป็นหนุ่ม
แล้วชีวิตเค้าเริ่มจะดีขึ้น
มีแฟน มีครอบครัวอบอุ่น
แต่พวกคนแรงๆนี้ดันไปรวมตัวฉกฉวยโอกาสนี้ออกจากมือน้อง
จะเอาชีวิตป็อปไปถึงจุดจบยังนี้เลยหรือ
แกน่าจะมีเหตุผลดีกว่านี้นะโว้ย
No comments:
Post a Comment
เขียนเป็นไทยหรืออ้งกฤษก็ได้คับ Thai or English is fine...