อดีตวงกินเหล้า (4)

น้องดรีม

ย้อนกลับไปถึงวันเกิดของแม่โอ่งในปี 2016
เป็นเหตุให้ถูกชวนออกไป
เลิกงานแล้วผมเดินไปที่บ้านเค้าอย่างเหมือนเคย
ผมตั้งใจกลับบ้านแต่แวะมาที่นี่ก่อน
เราเห็นจากซากขวดเหล้าและขยะหลายอย่างสารพัด
ที่ถูกโยนทึ้งใต้โต๊ะว่าเค้าน่าจะเริ่มปาร์ตี้กันตั้งแต่ตอนเย็นโน่น
โต๊ะไม้ทึ่ง่อนแง่นเค้ากลายเป็นป่าช้าขวดเหล้าแล้วจริงๆ
มีขวดโดนทิ้งไปตั้งหกขวด ก็ว่าได้
ทุกคนมีท่าทีมึนเมา ทุกคนหันมามองฝรั่งเป็นตาเดียวกัน
ผมรู้ดี มันถึงตาผมซะแล้ว ที่ต้องออกตังค์เลี้ยงเหล้าเป็นของขวัญวันเกิดให้แม่โอ่งและพวกมันอีก
เพื่อที่เหล้าไม่ต้องขาดสาย
พวกนี้ชอบหงุดหงิดเวลาเหล้าใกล้หมด
แต่ผมกลับไม่ยอมออกให้
เราพกเงินมาไม่พอ และขี้เกียจไปกดตังค์
นอกนั้นผมไม่อยากนั่งกินด้วย
ผมพึ่งเลิกงานมา อารมณ์ยังเสียๆ เครียดๆ อยู่
ทุกคนงงเป็นไก่ตาแตก
ฝรั่งไม่ยอมออกเงิน นี่คือวันเกิดแม่โอ่งด้วยนะโว้ย!
ผมรู้สึกอึดอัดใจ คิดแต่ว่าต้องออกจากสถานะการเคร่งเครียดนี้ให้ได้
ตอนแรกคิดว่าน่าจะหาทางลับๆหลบ กลับบ้าน
เช่นเราจะอ้างว่าจะไปกดเงินแต่แอบหนีกลับบ้าน
แต่ไม่ทันลงมือทำแผนหนีไปให้สำเร็จ
ก็จะมีน้องผู้หญิงกวนๆ ดื้อๆ คนหนึ่ง ในวงเหล้า
มาจับมือผมและบอกว่า จะพาไปกดตังค์ดีกว่ามั้ย
อ้าว คุณต้องเอาเงินผมไปเลี้ยงแม่โอ่งให้ได้ใช่มั้ย
หรือเค้าอยากช่วยผมรักษาหน้าเสียๆของผมอยู่ไม่รู้
แต่ดูเหมือนไม่เชื่อผมเลย
ผมคิดในใจตอนนั้นว่า
เราไม่ใช่นักโทษที่ต้องล่ามด้วยโซ่ตรวนหรอกนะจ๊ะ
ไม่ได้ทำอะไรผิดนะที่รัก
ไม่ขโมยตังค์ ไม่โกหกใคร
ไม่ต้องบังคับใจผมก็ได้
ผมจะยอมนิสัยทะลึ่งๆอย่างนี่ของน้องทำไม
ผมเลยปฏิเสธไปแล้วเดินออกไปจากวงเหล้านั้น
....
แต่ว่า...
พอเช้าในวันรุ่งขึ้น ผมรู้สึกผิด เลยเดินเข้าซอยอมร (ร้านขายเหล้าแถวสลัม มีเปิด
24 ช.ม สะดวกดี )
ซื้อเหล้า 285 ขวดหนึ่ง
พอซื้อเสร็จ ผมปั่นจักรยานไปซื้อกระดาษห่อของขวัญกับการ์ดที่ท็อปส์อีก
แฟนเราจัดการห่อของขวัญ (เหล้า) ให้ดูสวย
แล้วเย็นนั้นผมเอาไปให้แม่โอ่งที่บ้าน
และเขียนคำอวยพรวันเกิดย้อนหลังด้วยตัวผมเอง
แม่ยิ้มรับแล้วก็บอกว่าพอจะอ่านภาษาไทยผมออกได้ อิอิ
แต่สุดท้ายไม่ได่ช่วยอะไร
เพราะหลังจากนั้นมีคนที่เป็นแกนนำในวงเหล้าบอกผมว่า
คนในวงเหล้าเอาเรื่องที่ผมไม่ได้เลี้ยงเหล้าในวันเกิดแม่โอ่งในวันนั้นมาคุย
แล้วตกลงกันว่าจะไม่ให้ผมกลับมาที่นี้อีก
คือเราต้องเลิกคบกัน
รู้จักกันสองปีกว่าตอนนั้น แต่เลิกคบเราแค่เรื่องค่าออกเงินซื้อเหล้าอยู่ได้ (ผมปากจัดในบางครั้งอาจจะมี
ส่วนด้วย ต้องยอมรับ)
แต่มันแฟร์มั้ย
ไม่น่าจะเกิดขึ้นแบบนี้
....
ทุกวันนี้
เราก็เลิกคบวงเหล้านั้นไปเรียบร้อยแล้ว
ผมอาจจะเหงาบ้าง
แต่เงินเต็มกระเป๋า
ก่อนหน้านี้ ผมทำโง่ไปหน่อย
ชอบช่วยคนในซอย คนในวงเหล้า คนไหนก็ได้ที่แบมือขอเงิน
ถ้านิสัยและหน้าตารูปหล่อพอใช้ได้นะ อิอิ
แม้ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ ผมก็ออกเงินให้
ช่วยนี่นั้นโน่น จนแฟนไม่พอใจ
ผมเสียใจกับความโง่ตัวเอง
เพราะให้เงินไปแล้ว จะรับอะไรกลับคืนมามั้ย
เค้าเรียกว่า บทเรียนชีวิต
หรือถ้าเป็นดารา เราต้องตั้งหน้าเฉยแล้วบอกว่า รู้เท่าไม่ถึงการค่ะ
ผลที่ได้จากประสบการณ์นั้นก็คือ
ผมอ่านคนออกได้แล้วในระดับหนึ่ง
แยกแยะระหว่างคนที่น่าคบ น่าช่วย (แทบจะไม่มีแล้วนอกจากแฟนตัวเอง)
และแยกออกระหว่างคนที่อยากรู้จัก
และคนที่ไม่อยากรู้จักกันเลย
คือคนไม่น่าคบ ก็กด ignore
ส่วนคนที่น่าช่วย
เราให้เค้าไปคุยกับแฟนหน้าดุๆ ผมดีกว่า
กล้ามั้ย
อิอิ
...
วกกลับไปที่ประเด็นเดิมคับ
ไล่ระดับความขี้เหนียว 1 ใน 10
จากเมื่อก่อนผมได้คะแนน 2 เป็นคนใจดี ทุกคนชอบ
มาถึงทุกวันนี้แล้ว
ผมจะให้คะแนนตัวเอง 7 คะแนน เป็นคนขี้ตืดจังเลย
ชีวิตอาจจะดูจืดไปหน่อย เพราะเลิกกินเหล้าซะแล้ว แต่ตังค์ยังมีพอใช้

มีต่อ